'Ploegje nooit genoeg' roeit stoïcijns naar goud

De ontlading was groot bij de mannen dubbelvier na het behaalde goud op de Spelen van Tokio. Abe Wiersma, Tone Wieten, Dirk Uittenbogaard en Koen Metsemakers sloegen met hun handen en riemen op het water en schreeuwden het uit van geluk na de gewonnen finale op de Sea Forest Waterway. "Het voelt onwerkelijk nog", zei Wieten. "Maar als je na alle ophef rond de coronabesmettingen in onze ploeg het resultaat weet te bereiken waarvoor je hier gekomen bent, dan maakt dat wel wat los."

De roeiers moesten in aanloop naar de finale een hele dikke huid hebben. "De andere ploegen wisten dat wij besmettingen hadden en keken ons met scheve ogen aan. Er werd zelfs geschreeuwd naar ons. Zelfs een flesje water vragen mocht niet meer", haalde Wieten aan.

Metgezel Metsemakers kon het nog snappen ook. "Iedereen komt hier om een topprestatie te leveren en zoekt bescherming, maar schreeuwen gaat vrij ver. We hebben onze schouders opgehaald en gezegd tegen elkaar: we laten niet toe dat dit invloed heeft op onze prestatie. We stonden gefocust aan de start. We hoefden ook niet extra gebrand te zijn op een goede race, want we zijn van onszelf al heel kritisch. Ze noemen ons al 'ploegje nooit genoeg'."

Toch ging het nog bijna mis. Uittenbogaard bleef in het begin van de race met zijn linkerriem hangen en miste een slag. Het viertal moest de leiding meteen afstaan en viel terug naar de vierde plaats. Nederland knokte zich echter terug en nam na 1500 meter de leiding weer over van Groot-Brittannië. Met 5.32,03 zetten de vier zelfs de snelste tijd ooit neer.

"Er was wel even paniek. Shit, shit, shit hoorde ik mezelf roepen. Zo'n fout kost je een dikke seconde. Het gebeurde op een stuk waar de wind anders aanzette. Ik vond gelukkig de ontspanning snel terug en we herpakten ons goed. Het was dus geen vlekkeloze race, maar dat was-ie bij andere ploeg ook niet."