Met haar derde Europese titel op de 1000 meter op zak wil Jutta Leerdam zich helemaal richten op de WK, die van 15 tot en met 18 februari plaatsvinden in Calgary. Maar in de tussentijd moet de 25-jarige schaatsvedette een oplossing zien te vinden voor een vastzittende linkerenkel die haar timing verpest.
Leerdam zei het na haar zilver op de 500 meter op de EK zaterdag ook al. Het is niet zozeer een blessure en ze heeft geen pijn aan haar enkel, maar het hindert haar wel. De wereldkampioene op de 1000 meter vindt het vooral heel irritant. Ook met die hinder won ze haar derde EK-goud, maar ze baalt ervan dat ze niet kan laten zien hoe goed ze daadwerkelijk is.
"Ik ben fysiek zo veel beter dan ik nu laat zien", zegt de schaatsster over haar nog steeds overtuigende overwinning in Thialf. "Ik train elke dag keihard om vervolgens een rit te rijden op 80 procent. Dat is frustrerend. Door die belemmering kan ik niet mijn kracht laten zien."
De linkerenkel van Leerdam schiet soms vast en kan ineens ook weer los zitten. Het verandert steeds en dat is vooral funest voor haar timing, legt ze uit. En die is heel belangrijk in het schaatsen. "Ik kan er daardoor nooit aan wennen wat ik moet doen. Schaatsen is zo specifiek", legt ze uit. "Je moet de perfecte timing hebben. En als je die aan de linkerkant al niet hebt, heb je alleen een rechterkant die stabiel is."
Het vastzitten van de enkel kunnen ze wel verhelpen bij haar ploeg Jumbo-Visma, maar het gebeurt steeds weer opnieuw", zegt haar coach Jac Orie die het vergelijkt met een vastzittende nek. Het belemmert haar voor het rijden van echte toptijden. "Jutta heeft er twee jaar geleden ook last van gehad, maar toen een of twee keer, nu al zo'n 35 keer."
Voor de komende weken wil Leerdam vooral heel snel bijleren hoe ze hiermee om moet gaan, wat helpt en wat niet. Daarnaast wil ze dan maar keihard werken aan datgene wat ze wel kan controleren. "Ook al heb ik dit, daaromheen ga ik de rest perfectioneren en stabieler maken dat ik het kan compenseren en alsnog kan winnen met een zeker basisniveau."
Daarnaast wordt er door haar ploeg hard gezocht naar oplossingen. Orie denkt dat het schoeisel waarop Leerdam loopt er onderdeel van kan zijn. Maar ook zelf blijft Leerdam niet afwachten. "Ik ga er niet bij zitten en denken, het komt vanzelf wel goed."