Dafne Schippers hield zich groot, drie kwartier na haar afzegging voor de 200 meter bij de WK atletiek in Doha. "Maar toen het duidelijk was dat ik niet kon lopen, heb ik heel veel gehuild. Ik moet mijn wereldtitel loslaten zonder dat ik ervoor kan strijden en dat is pijnlijk", zei de Utrechtse in de catacomben van het Khalifa Stadion.
De liespijn die er zondag in de halve finales van de 100 meter inschoot, bleek niet binnen een dag te verhelpen. "Ik hield hoop, al voelde ik na die race op de 100 meter wel dat het mis was. Vanochtend was het nog wel oké, maar toen ik in de warming-up een oefenloopje op 70 procent deed, wist ik genoeg."
Schippers baalde vreselijk. "Het was al een seizoen met hobbels. Ik had die rugklachten en liep maar niet de tijden die ik voor ogen had, terwijl het in de trainingen goed voelde. Vooral in Belek, waar we de laatste weken voor de WK op trainingskamp waren, heb ik ontzettende progressie gemaakt. Het klinkt gek, maar ik heb echt het gevoel dat ik de oude ben en de tijden kan lopen die ik twee, drie jaar geleden liet zien. Maar ik krijg er nu niks voor terug en dat voelt vreselijk."