Stoere snelheidsduivel met klein hartje

Schaatsmacho, testosteronbom, wildebras, thrillseeker, hij is het allemaal al eens genoemd. ,,Maar ik ben ook een gevoelsmens'', bekende Kjeld Nuis (28) aan het begin van dit olympische seizoen. ,,Hoe beter ik in mijn vel zit, hoe harder ik rijd.''

De schaatskoning van Pyeongchang 2018, met olympisch goud op de 1000 en 1500 meter, stond tot vorig seizoen bekend als een net-niet sportman. Als het erop aan kwam, als hij het beste van zichzelf moest laten zien, gaf hij niet thuis. Oorzaak: stress. De voormalige skater forceerde en verkrampte in allesbepalende races. Mede daardoor liep Nuis de Winterspelen van Vancouver 2010 en Sotsji 2014 mis.

In 2016, op weg naar zijn eerste wereldtitels op de 1000 en 1500 meter, nam hij een belangrijk besluit. De stoere man die nooit iets van een mental coach of sportpsycholoog wilde weten - dat paste immers niet bij zijn imago - zocht hulp. Om de onrust in zijn geest en de spanning in zijn lijf de baas te worden. En dat lukte. Soms gaat Nuis een keer per week bij zijn vertrouwenspersoon op bezoek, soms een keer per maand, en soms is even een belletje al meer dan genoeg. ,,Ik word er kalm van.''

Nuis was vroeger snel afgeleid. Een slecht ontbijt, een ongustige loting, een valse start, er hoefde op cruciale momenten maar weinig te gebeuren of hij was uit balans, letterlijk en figuurlijk. ,,Ik laat me nu niet meer zo snel gek maken. Ik heb geleerd om dingen te accepteren zoals ze zijn.''

Toch is soms de 'oude' Nuis nog zichtbaar op de ijsbaan. Zoals eind oktober bij de NK afstanden in Thialf. Hij verknalde zijn 1500 meter (zesde) op jammerlijke wijze. ,,Ik had een misser bij de start, kwam rechtop en schaatste daarna als een pinguïn verder. Ik verloor mijn concentratie. Dat was een harde les, die ik toen misschien wel even nodig had.''

Nuis zou vroeger van zo'n mislukte race misschien wel het hele seizoen last hebben gehad. Maar nu weet hij hoe hij met tegenslagen moet omgaan. Niet alleen dankzij zijn mentale coach, maar zeker ook door het vaderschap dat hem in september 2016 overkwam. ,,Ik was ineens volwassen'', zei Nuis, die met zijn vriendin Jill en zijn zoontje Jax in Emmen woont.

Hij schaatst nog altijd voornamelijk voor zichzelf. Maar de kleine telg heeft hem wel wat bewuster gemaakt en ook nog wat extra motivatie gegeven. Hij hoopt dat Jax later trots op zijn vader kan zijn. Met twee keer olympisch goud bij de Winterspelen in Zuid-Korea heeft papa Nuis daarvoor een ijzersterk fundament gelegd.