Ze voelde trots maar ook teleurstelling. Lieke Wevers turnde donderdag, net als vijf jaar geleden in Rio, de olympische meerkampfinale. De laatste plaats na een moeizame rondgang deed zeer. "Met het bereiken van de finale heb ik mijn doel gehaald, maar ik kon niet meer het beste van mezelf brengen."
Wevers kwam als eerste reserve alsnog in aanmerking voor een finaleplaats nadat de Canadese Ellie Black zich geblesseerd had afgemeld. "Ik was blij met die kans, maar ik voelde de vermoeidheid de afgelopen dagen. Ik heb alles gegeven om goed te zijn vandaag. Dat is niet gelukt."
Ze was zo ontevreden over haar optreden op sprong dat ze zelfs overwoog ermee te stoppen. Ze zocht de kleedkamer op, begeleid door zus Sanne. "Als ik haar niet had gehad was het kwartje misschien de andere kant opgevallen. Met een ander pakje aan ben ik weer teruggegaan."
De emoties sloegen natuurlijk niet alleen op de wedstrijd. De familie Wevers stond het afgelopen jaar veel in de publiciteit nadat er beschuldigingen waren geuit door oud-turnsters over intimiderende trainingsmethodes van coaches. Ook vader Vincent Wevers werd beschuldigd, een onderzoek loopt nog en het kostte hem een plek in de olympische begeleidingsstaf. "Ik wil daar nu niet op ingaan, maar ik merk wel dat het zwaar is geweest. De druk van de media, alles er omheen. Het heeft een enorme impact gehad. Ik heb ook hard getraind om het van me af te zetten. Daarom sta ik hier in de finale. Tussen de beste turnsters van de wereld, waar ik bij hoor."