Van Barneveld wil de pijn niet langer voelen

Nog twee dagen een vol Ahoy en dan begint het afscheid van darter Raymond van Barneveld echt dichtbij te komen. Weg van de sport die hij in Nederland hoogstpersoonlijk van het café naar de grote zalen bracht. ,,Heb ik het op de kaart gezet? Misschien wel'', blikt hij alvast terug. ,,Maar wat koop ik er voor? Niks toch?'' Zijn beslissing ermee op te houden is onherroepelijk. ,,Ik wil de pijn niet langer voelen.''

Bijna 52 is hij nu. ,,Dit leven kan ik niet meer aan'', is de conclusie. ,,Ik heb 35 jaar aan de top gestaan. Vliegtuig in, vliegtuig uit. De gezondheid laat het niet meer toe. Mijn ogen worden minder. Ik heb diabetes. Dat betekent dat de energie soms helemaal weg is. Dan zit ik weer in m'n eentje op een hotelkamer, ver van huis. Na weer een nederlaag. Soms voel ik me dan een vent van 85. Dat kan ik niet meer opbrengen.''

Zijn beslissing te stoppen maakte het nodige los. ,,Dat heeft me wel geraakt, ja. Soms vraag ik me af of Ahoy volgend jaar ook weer vol zit, als ik niet meer mee doe. Maar ik heb het allemaal niet alleen gedaan. De successen van Michael (van Gerwen) hebben de laatste jaren een enorme impact gehad. Er zullen straks nieuwe jongens moeten doorbreken, om de sport 'groot' te houden. Ik heb er wel vertrouwen in dat dat gaat lukken.''

Genieten van alles wat hij heeft meegemaakt lukt Van Barneveld niet. ,,Dat is ondoenlijk voor mij. Ook straks, bij mijn laatste optreden in Ahoy. Het enige wat voor mij telt is de wedstrijd. Ik wil winnen. Misschien als ik tussen de wedstrijden door een keer naar de wc loop en door een open deur een glimp opvang van de ambiance, dat ik er dan heel even van kan genieten. Meer zit er niet in. Mijn leven draait om het resultaat.''

Bij het naderende afscheid weet hij wat het hem allemaal gekost heeft. ,,Privé is het niet zo gegaan als ik had gewild, al wil ik het daar niet te veel over hebben. De sport heeft zich enorm ontwikkeld. Wat de huidige topspelers verdienen is vele malen meer dan ik in mijn beste dagen kreeg. Als dat destijds anders was geweest was ik vijf jaar eerder gestopt. Maar van voetballers die 25 jaar geleden heel goed waren zul je hetzelfde verhaal horen. Het is nu eenmaal zo.''

Hij kijkt uit naar het leven na het darts. ,,Een vrij weekeinde. Iets leuks doen met de kleinkinderen. En, hoe gek het ook klinkt, naar een begrafenis gaan als er iemand is overleden om wie je geeft. Ik heb dat allemaal gemist, al die jaren. Maar ik ga niet helemaal weg natuurlijk. Ik blijf iets doen voor de televisie, ga soms een demonstratie geven en misschien dat ik af en toe nog een toernooitje speel. Ik ben een gevoelsmens. Ik ga leuke dingen doen.''