Van der Poel dacht na val even dat hij zege kon vergeten

Mathieu van der Poel dacht zondag na zijn val in de wegwedstrijd op de WK wielrennen in Glasgow even dat hij de titel kon vergeten. Dat zei de eerste Nederlandse winnaar sinds Joop Zoetemelk in 1985 in een eerste reactie.

"Voor een moment dacht ik dat het over was", aldus Van der Poel. "Voor mijn gevoel nam ik geen onnodige risico's. Het was glad vandaag, op meerdere momenten. Dat maakte het moeilijk. Als de val mij de wereldtitel had gekost, had ik een aantal dagen niet kunnen slapen."

Van der Poel stapte na zijn val, met meerdere verwondingen, weer op de fiets. Zijn voorsprong op zijn achtervolgers werd vervolgens alleen maar groter. "Ik had ook geluk dat mijn fiets nog heel was. Alleen het plaatje onder mijn pedaal was weg. Ik zat er nog maar half in. Ik denk dat ik door de adrenaline gewoon doorging en weer snel mijn ritme hervond."

Op het moment van zijn val reed hij net enkele kilometers alleen voorop, nadat hij eerder deel uitmaakte van een kopgroep met de Belg Wout van Aert, de Sloveen Tadej Pogacar en de Deen Mads Pedersen. Het was een illuster gezelschap, de sterksten in koers. Halverwege de voorlaatste ronde ging Van der Poel er alleen vandoor. "Ik voelde me nog sterk en ik merkte dat anderen op hun limiet zaten. Toen niemand volgde, kreeg ik vleugels. Ze zeggen wel eens dat je juist goed uit een grote ronde komt. Dat bleek vandaag wel. Ik had fantastische benen."

De val bracht zijn voorsprong even terug naar een kleine 20 seconden, maar snel liep hij weer uit op zijn rivalen, van wie Van Aert het zilver pakte en Pogacar het brons. "Wereldkampioen worden was een van mijn hoofddoelen", vertelde Van der Poel, die dit jaar al Milaan-Sanremo en Parijs-Roubaix won. "Ik heb niet veel meer af te vinken."

In de laatste kilometers gingen zijn gedachten ook terug naar de WK-wegrace van vorig jaar in Australië. Een farce voor Van der Poel, die in de nacht voor de wedstrijd een paar uur op een politiebureau had doorgebracht. Dat volgde op een aanvaring met enkele rumoerige kinderen die hem met lawaai op de gang van het hotel hadden wakker gehouden. Hij stapte in Wollongong na 30 kilometer ontgoocheld af. "Voor mij is dit toch een soort revanche. Ik zat er lang mee in mijn hoofd met wat daar gebeurde." Van der Poel werd uiteindelijk vrijgesproken van mishandeling.