Wevers voelt goud van Rio nog meer blinken

Het lijkt een vanzelfsprekendheid dat Sanne Wevers zaterdag bij de WK turnen in Doha in de finale op het toestel balk staat. De 26-jarige turnster loopt al zo lang mee en is de olympisch kampioene van Rio 2016. Toch is het pas de tweede keer dat ze op de 10 centimeter brede balk om de wereldtitel gaat turnen. In haar eerste finale, in 2015 in Glasgow, pakte ze meteen zilver, achter fenomeen Simone Biles.

Biles ging als grote favoriet de olympische finale van Rio in, maar verloor haar evenwicht met een flinke 'wiebel' tot gevolg. Ook dinsdag in de landenfinale had ze even een hand aan de balk nodig om niet naar de grond te gaan. ,,Ik moest wel even terugdenken aan Rio'', vertelt Wevers een dag later in de lobby van Hotel Ezdan, een kolos met 3000 kamers. Ze doelde niet alleen op de zeldzame misser van de Amerikaanse, die na een afwezigheid van twee jaar weer de grote ster is op de WK. ,,As je haar hier zo ziet, krijgt mijn gouden medaille van Rio steeds meer waarde.''

Ook de misschien wel beste turnster aller tijden maakt foutjes, zo bleek opnieuw. Toch is Wevers, recent gekroond tot Europees balkkampioene, vol bewondering. ,,Ze is zo sterk, het verbaast me elke keer weer. Ik denk dat haar prestaties nooit meer geëvenaard worden. Ze heeft de sport veranderd, ook omdat ze anderen uitdaagt op zoek te gaan naar nog moeilijkere sprongen.''

Op de balk, het toestel waarop Wevers na een lange aanloop sinds 2015 tot de wereldtop behoort, gaat iedere vergelijking mank. Biles is een ,,powerhouse'', zegt Wevers die het juist van haar elegantie moet hebben. En, gedwongen door de strenge jurering, zet ze ook vol in op de uitvoering, de netheid die resulteert in de zogenoemde E-score. Die waardering werd in de kwalificaties, waarin ze als vierde eindigde, door niemand overtroffen.

Wevers liep lang aan tegen haar fijngevoeligheid op de balk. ,,Nog steeds voel ik elke afwijking. Bijvoorbeeld dat de balk hier in de trainingshal net iets afloopt omdat de vloer niet recht is. Ik kon me vroeger niet aanpassen.'' Nu kan ze onverstoorbaar zijn. Voor de omstandigheden buiten de paar vierkante meter waarop ze in actie komt heeft ze sowieso weinig oog. De angstig lege hal, ze vindt het hooguit jammer. ,,We probeerden in de kwalificaties met het team zelf maar wat sfeer te maken.'' Zaterdag zal het niet veel beter zijn: ,,Ach, de atletentribune zit vol. Maar voor de sport was een sfeer zoals in Glasgow beter.''