Woods trots en dankbaar na ritwinst op Puy de Dôme

Trots en dankbaar nam Michael Woods zondag de felicitaties in ontvangst na het winnen van de negende etappe in de Tour de France. Het was niet zo maar een rit: de finish lag op de top van de Puy de Dôme, een klim met veel wielergeschiedenis die 35 jaar niet meer in het routeschema was opgenomen.

"Ik ben trots op mezelf en trots op de ploeg. Dat ik dit op mijn 36e nog mag meemaken. Ik word er niet jonger op maar heb gelukkig zo veel goede mensen achter me staan: mijn familie, mijn team, mijn gezin. Het was altijd mijn droom nog eens een rit te winnen in de Tour de France", vertelde de renner van Israel - Premier Tech, die eerder wel twee keer succesvol was in de Ronde van Spanje.

Woods moest op de loodzware slotklim in achtervolging op de Amerikaan Matteo Jorgenson, die eerder was ontsnapt uit een omvangrijke kopgroep en op weg leek naar de dagzege in een prestigieuze rit. "Ik had wel het idee dat ik een van de betere klimmers in die groep was, maar toen Jorgenson zo ver weg was, zag het er slecht uit. Ik had geen plan, ik ben gewoon zo hard mogelijk omhoog gereden. Ik wist ook niet meer hoe groot mijn achterstand was en heb gewoon alles gegeven. Het was een mooie klim. Het is heel speciaal dat we hier weer eens naar boven mochten rijden. Van mij mag dat vaker gebeuren." De Puy de Dôme, een slapende vulkaan, is normaal gesproken alleen te voet of per treintje toegankelijk.

Pechvogel Jorgenson zag een paar honderd meter voor de finish Woods passeren. "Mijn radio deed het niet op de klim. Ik hoorde alleen van de motorrijder die me begeleidde dat ik met nog 1 kilometer te gaan nog 36 seconden voorsprong had. Maar ik was leeg, ik kon niks meer", vertelde de Amerikaan bij Eurosport.