Wüst geëmotioneerd: dit was het dan

Ze had het lang, heel lang zo ver mogelijk bij zichzelf vandaan weten te houden. Maar na de verloren finale op de achtervolging tegen Japan kon en wilde Ireen Wüst er niet meer omheen. ,,Het overviel me een beetje na de finish dat ik mijn laatste race op de Spelen had gereden. Daar werd ik even emotioneel van. Natuurlijk wist ik eerder al wel dat deze rit eraan zat te komen, maar daar wilde ik gewoon niet mee bezig zijn.''

Haar telefoon stroomde in de aanloop naar haar afsluitende optreden bij de Winterspelen behoorlijk vol met berichten over haar laatste meters in olympisch verband. 'Geniet van de laatste keer', was de algemene strekking. ,,Of ik die appjes vooraf nog bekijk? Ja hoor, ik check altijd alles. Maar goed, ik had de vaste overtuiging dat het ons zou gaan lukken tegen Japan. Die ploeg was echter gewoon beter. Maar toen ik na de finish mijn familie zag op de tribune, drong het tot me door: dit was het dan.''

Wüst nam haar ploeggenoten Antoinette de Jong, Marrit Leenstra en Lotte van Beek, die alleen in de halve finales in actie kwam, helemaal niets kwalijk. ,,Voor hen was titelprolongatie net zo belangrijk als voor mij. Dat ik geen gouden afscheid heb gekregen, doet er dan ook niet toe. Voor alle vier is het zilver nu even zuur. Verliezen blijft pijn doen. Maar we mogen uiteindelijk ook trots zijn, ook op het Nederlandse record dat we in de finale reden.''

Wüst, die met haar drie medailles in Zuid-Korea op het recordaantal van elf olympische plakken eindigde, benadrukte nog maar eens dat ze zeker niet van plan is om helemaal te stoppen met schaatsen. ,,Er is nog genoeg om voor te rijden, er valt nog genoeg te winnen. De wereldtitel volgend seizoen bijvoorbeeld op de ploegachtervolging. Wat dat betreft blijf ik onverzadigbaar.''