Lieve Facebook-vrienden, ik heb borstkanker. Even dacht journalist Caroline Griep na het posten van dit bericht ‘wat heb ik in hemelsnaam gedaan?’ Inmiddels zijn we drie jaar verder, heeft ze onlangs een boek uitgebracht en is haar leven eigenlijk beter dan voor de borstkanker. “De diagnose was voor mij een boomstam achter de deur om te stoppen met drinken en roken.”
Caroline was vijftig, zo’n leeftijd dat je lichaam een beetje begint te piepen en kraken. “Ik vond dat ik weleens mocht gaan nadenken over mijn drank- en rookgedrag. Ik voelde me niet fit. Na een vakantie in Italië bij een vriendin die borstkanker had gehad, heb ik mijn eigen borsten getest. Als je je armen boven je hoofd doet en je ziet kuiltjes in je borst, moet je naar een arts. Dat noemen ze een intrekking waar een tumor achter kan zitten. Zo’n tumor hoef je niet te voelen, maar in mijn geval zat die er wel.”
“Ik wist niet meer hoe ik moest leven”
Een maand na het constateren van de kuiltjes kreeg Caroline in oktober 2015 de diagnose borstkanker. Ze is geopereerd, bestraald en heeft chemo gehad. “Daarna kreeg ik nog tien maanden medicijnen, waar ik veel last van had. Met name het jaar na de ziekenhuisbehandelingen was ongelofelijk zwaar. Tijdens de behandeling word je gedragen en staat iedereen klaar. Toen ik plotseling mocht stoppen met chemo dacht iedereen: nu is het weer goed. Maar het was niet goed. Ik wist niet meer hoe ik moest leven.”
Er wordt verwacht dat je alles weer kan, aldus Caroline, maar dat is niet zo. “Het herstelproces is me het meeste tegengevallen. Ik was zo in de greep van de angst dat er weer ergens kanker zou zitten. Het drinken en roken slopen er weer in, weinig, maar toch. Ik sliep niet meer en ik had een kort lontje. Ik ben uiteindelijk twee weken naar een vriendin in Amerika geweest en heb daar alleen maar geslapen en genetflixt.”
Wat Caroline uiteindelijk heeft geholpen was de therapie bij Kick Your Habits en een opleiding over onbewuste drijfveren aan de V-cirkel Academie. “Ik ben helemaal gestopt met alcohol en roken. Dat is het grootste cadeau ooit en daar ben ik elke dag zó blij mee. Ik vind het ook helemaal niet ongezellig dat ik niet meer drink. Niemand spreekt me er ook op aan, ik vermoed omdat mensen de relatie tussen alcohol en (borst)kanker niet willen zien. Terwijl ik vind dat alle vrouwen op de hoogte moeten zijn van de impact van onze leefstijl op onze gezondheid. We mogen bewuster omgaan met alcohol.”
“Ik denk nog regelmatig: wanneer komt het terug?”
Haar boek ‘Lieve Facebookvrienden, ik heb borstkanker’ heeft zichzelf geschreven in de afgelopen jaren. “Ik deelde op Facebook over mijn ziekte en Libelle vroeg mij om te bloggen. Die blogs zijn met aanvullingen waar ik nog niet over had geschreven gebundeld tot een boek. Het is een mooie afsluiter, alhoewel je borstkanker nooit helemaal afsluit. Ik denk nog regelmatig: wanneer komt het terug? Ik heb geaccepteerd dat mijn leven nu is zoals het is. Ik ben sterker en stabieler en ik functioneer behoorlijk, al ben ik snel moe. Mijn leven is anders, maar ondanks alles voel ik me eigenlijk beter dan voor de borstkanker.”
Lees ook: