Van haar zevende tot haar veertiende is Miranda Hoekstra (21) door haar opa seksueel misbruikt. Op haar zeventiende heeft ze het aan haar ouders verteld en is er aangifte gedaan. Er ging toen veel mis in de hulpverlening, wat voor Miranda de reden is geweest om in 2018 Stichting No Need to Hide op te richten. “Ik heb me ontzettend eenzaam en hulpeloos gevoeld. In de periode van aangifte tot aan een (mogelijke) rechtszaak mag je alleen met professionals praten, maar ik stond niet in het systeem.”
De aangifte van het misbruik vond plaats op een vrijdag. Na het gesprek moet de politie het slachtoffer doorverwijzen naar de hulpverlening. “Er is toen een voicemail ingesproken, maar die is niet afgeluisterd. Hierdoor ben ik nooit in het systeem terechtgekomen en heeft geen een instantie contact met mij opgenomen. Ik ben er vervolgens zelf achteraan gegaan, maar dan krijg je te horen dat je niet geholpen kan worden, omdat je niet in systeem staat.”
“Hij is inmiddels vervroegd vrijgelaten”
Daarnaast is Miranda niet op de hoogte gehouden van het detentieverloop van haar opa. “Ik heb nooit te horen gekregen wanneer hij met verlof mocht. We kwamen er de eerste keer achter doordat dorpsgenoten hem hadden gezien. Hij is inmiddels vervroegd vrijgelaten en mag gewoon weer terug in de samenleving, weliswaar onder behandeling. Ik woon inmiddels in een andere stad, dus ik ben hem nog niet tegengekomen.”
Miranda is vlak nadat ze aangifte heeft gedaan de opleiding SPH gaan doen. “Ik had veel boosheid en mijn ouders voelden zich schuldig. Het was een heftige tijd. Ik heb veel met docenten gesproken en een van hen zei: hier moet je wat mee doen. In het tweede jaar ben ik in plaats van stage gaan lopen mijn eigen idee gaan uitwerken. Dat is de stichting No Need to Hide geworden.”
Buddy project
De stichting biedt een buddy project aan, waarmee slachtoffers van seksueel misbruik of seksueel onwenselijk gedrag worden ondersteund door ervaringsdeskundigen, die er sterk zijn uitgekomen. “Zij weten als geen ander hoe het zit en waar je terecht kan voor hulpverlening. Wij ondersteunen alleen slachtoffers die al aangifte hebben gedaan. Ik ben veel in gesprek geweest met centrum seksueel geweld en slachtofferhulp. Samen kijken we hoe we het beleid kunnen verbeteren en hoe we optimaal kunnen samenwerken. Het is belangrijk dat niemand uit het zicht verdwijnt, zoals met mij is gebeurd.”
Binnen een jaar tijd heeft de stichting veel aanmeldingen binnengekregen en zijn er inmiddels tien buddy’s. “Er worden op dit moment vier slachtoffers geholpen. Ik hoop dat we over een paar jaar in heel Nederland buddy projecten kunnen starten. We concentreren ons nu op het noorden, maar we hebben al aanvragen uit andere delen van het land en België. Ik studeer nog, maar zodra ik klaar ben en het gaat harder lopen, gaan we uitbreiden.”
“Ik zie mezelf niet als zielig”
Miranda hoopt met de stichting dat de hulpverlening verbetert en dat het taboe rondom seksueel misbruik wordt doorbroken. “Ik spreek op scholen over dit onderwerp en merk dat jongeren het een eng onderwerp vinden. Ze weten niet goed wat ze tegen je moeten zeggen. Ik krijg vaak opmerkingen als ‘met jou zal het wel nooit meer goedkomen’ of ‘je zal wel trauma’s hebben’. Dan denk ik: je hoeft van seksueel misbruik niet je hele leven last te hebben. Ik zie mezelf niet als zielig. Ik heb keihard aan mezelf gewerkt de afgelopen twee jaar en het gaat nu heel goed met mij. Het kan echt weer goed komen.”