Ze heeft haar liefde voor fotografie van geen vreemde: de moeder, die helaas is overleden, en twee broers van Marijke Trienekens fotograferen ook. Ze hadden zelfs een doka thuis en op haar achtste kreeg ze haar eerste camera. Ze heeft lange tijd voor de overheid gewerkt, maar na een burn-out is ze zich gaan omscholen. “In fotografie kan ik meer van mezelf kwijt.”
Marijke was na haar werk voor de overheid eerst werkzaam in de grafische wereld, totdat ze de vraag kreeg of ze ook een keer foto’s kon maken. “Leuk dacht ik, maar dan moet ik dat wel waarborgen. Ik heb nog vier jaar een opleiding gedaan aan de Fotovakschool. Je kan niet zomaar iets gaan verkopen als je niet weet waar je mee bezig bent. Er zit zo’n grote technische wereld achter fotografie. Als je een vak uitoefent, moet je wel weten wat je aan het doen bent. Maar zo ben ik er dus in gerold.”
Het klikte meteen, fotografie en Marijke. Het past met hoe ze in elkaar zit. “Ik heb heel zakelijk voor de overheid gewerkt en dat is goed verdienen. Maar ik heb in die tijd nooit echt naar mijn innerlijke wereld gekeken. Achteraf gezien past het niet zo bij me en was ik er niet gelukkig. Het was een prachtige baan, maar je doet iedere dag hetzelfde. In fotografie kan ik meer van mezelf kwijt. Je hebt contact met mensen en ik kan iets maken wat ik mooi vind. Nu komen mensen naar mij toe, die mijn foto’s zien en daar een bepaald gevoel bij hebben. Dat klikt. Mijn hedendaagse fotografiewereld bestaat merendeels uit emotie en dat vind ik mooi.”
“Ik ben niet zo standaard en rechttoe rechtaan”
Ze vindt het fijn om haar eigen ding te doen en doet nu iets wat ze echt leuk vindt. Wat maakt haar verschillend? “Mijn manier van met mensen omgaan, zodat ze zich op hun gemak voelen, en ook de locaties waar ik fotografeer, zoals op het strand. Ik ben niet zo standaard en rechttoe rechtaan. Ik probeer mee te gaan met de flow. Als ik bijvoorbeeld buiten foto’s maak, zoals op het strand, gaan we rennen. Er zit beweging in mijn foto’s. Twee weken terug was het heel donker weer met een klein beetje zon. Ik had een fotoshoot met een familie op het strand. Er was veel schuim. Rol je broekspijpen maar op en ga het schuim in, zei ik. Dan is er veel plezier en dat fotografeer ik dan: de blijheid. Ik houd niet van zo’n strak stijf portret waar ze netjes zitten te wezen.”
Marijke doet portretfotografie, zoals newborn en baby’s, zwangere vrouwen, familieportretten, maar ook zakelijke fotografie. “Dat is in mijn geval ook fotografie met gevoel, zoals in de zorg, alle denkbare onderdelen in ouderenzorg, tandartsen, dokterspraktijk, antroposofisch verpleegkundige, yogapraktijken en het mkb, zoals fruittelers in de landbouw. Ik maak foto’s voor gevels van gebouwen, websites, folders en advertenties, maar ook die in de krant worden geplaatst, zoals in de zorgbijlage van het Noord Hollands Dagblad.”
“Voor mijn werk reis ik het hele land door”
Deze maand staat in het teken van reizen. Reist Marijke graag? “Voor mijn werk reis ik het hele land door. Ik heb een studio in Abbekerk, dat is een half leegstaande boerderij. Ik houd altijd studio in leegstaande panden. Zo heb ik ook in de Honig fabriek tijdelijk een studio gehad. Ik word vaak gevraagd op andere locaties, dus ik reis van Rotterdam naar Zwolle en van Groningen naar Zuid-Holland. Ook komen er mensen uit Duitsland, Spanje, Zwitserland of Egypte naar mij toe voor een fotoshoot. Die zijn dan even in Nederland en willen graag door mij foto’s laten maken.”
Als Marijke foto’s maakt van pasgeboren baby’s, houdt ze van puur natuur. “Ik maak foto’s zoals de kindjes zijn, met verder niets eromheen. Ik doe geen gekke poses. Die kindjes die voegen zichzelf. Met zwangerschapsfotografie maak ik geen stijve portretten. In mijn studio heb ik een hele collectie met zwangerschapsjurken en kanten doeken waar de vrouw mooi in uitkomt. Ik kleed ze dus ook aan. Ik vraag van tevoren wat ze willen. Sommige vrouwen moeten even uit hun comfort. Ik vind een spijkerbroek een beetje saai. Die buik mag best gezien worden.”
Tips
Heeft ze nog tips voor mensen die zelf met hun fototoestel op pad gaan? “Ga goed kijken en probeer dat wat je ziet mooi vast te leggen. Probeer verschillende tijdstippen uit, bijvoorbeeld net als de zon ondergaat, ook wel het gouden uurtje genaamd. Of sta wat vroeger op. Kijk ook eens omhoog in plaats van recht vooruit. Fotografeer eens uit een ander standpunt. Je hoeft niet te blijven staan maar je kan ook laag vanaf de grond iets fotograferen. Je kan jezelf ook een opdracht geven, zoals een uur lang een bepaald object fotograferen. De wereld is zo mooi, neem het in je op en geniet.”