Ze kwam vroeger veel in cafeetjes en restaurants en werkte op haar veertiende in een spoelkeuken. De liefde voor het horecawezen zat al in haar, maar de vonk sloeg pas later over. Sibrecht Benning volgde eerst de dansacademie om via een opleiding aan de Pabo vervolgens tien jaar voor de klas te staan. Toen haar zoon, die meerdere beperkingen heeft, meer zorg nodig had, verhuisde ze naar Nijmegen en stopte ze tijdelijk met werken. Dit bleek de start van een groot avontuur te zijn. “Ik heb het afgelopen jaar geleerd dat ik mezelf op nummer één mag zetten.”
Sibrecht komt uit Nijmegen en haar ouders wonen daar nog steeds. Het was dus een thuiskomen toen ze daar naartoe verhuisde vanwege de zorg voor haar zoon. Haar liefde voor koken werd aangewakkerd en ze startte vanuit huis een catering. “Ik kookte al regelmatig, voor vrienden en soms op school, en ik werd weleens voor een partij of feest gevraagd. Ik kookte thuis en bezorgde bij mensen aan huis. Dat mocht toen nog. Mijn catering liep zo goed, dat mensen vroegen of ze bij mij thuis mochten eten. Ik woonde in een rijtjeshuis, dus dat ging niet.”
“Het is een luxe uitje om bij mij te eten”
In 2012 kreeg Sibrecht een pand op het oog. Ze is gaan praten met de gemeente en een bank en is vervolgens een restaurant gestart, zomaar uit het niets. “Het pand had geen horeca bestemming, dus dat moest ik krijgen. Met behulp van een verbouwing is dat na een half jaar gelukt en ben ik met Sjalot begonnen. Sjalot is een luxe uitje, een naam met een knipoog dus. Het is een luxe uitje om bij mij te eten. Ik begon als eetcafé met een daghap, en ben vervolgens mezelf gaan ontwikkelen. Ik heb mensen in dienst genomen die wel de juiste opleidingen hebben gedaan, want dat had ik zelf niet. Ik vind koken leuk en ben ambitieus, maar moest mezelf wel verder ontwikkelen.”
Haar ontwikkeling bestond onder andere uit stages lopen bij bekende sterren restaurants en een opleiding volgen aan de Academie voor Gastronomie van Peter Klosse. Haar restaurant
draaide in de tussentijd gewoon door. “Ik had een doel voor ogen, namelijk een hele goede chef worden. Tijdens mijn stages heb ik de fijne kneepjes van het vak geleerd.” Vanaf 2015 groeide Sjalot en werden de daghappen vervangen voor een acht gangen menu, geïnspireerd door de Franse en Arabische keuken. Inmiddels staat Sjalot met Sibrecht aan het roer met veertien punten in De Gault & Millau gids, heeft ze een vermelding in de Michelin Gids en staat ze de in Lekker 500, de gids met de 500 beste restaurants van Nederland.”
De ontwikkeling van Sibrecht en daarmee Sjalot zat in het verfijnen van het eten, de smaken en de bordopmaak en in het uitbreiden van haar technieken. Ze nam twee sommeliers in dienst, met wie ze een wijn en spijs combinatie ontwikkelde. “Dit was echt mijn ambitie: een groot en luxe restaurant, groter nog dan we nu zijn.”
Heftige beslissing
Tot dit jaar lukte het met de zorg voor haar zoon, maar inmiddels niet meer. Hij is opgenomen, nadat ze twee jaar lang tevergeefs om meer hulp had gevraagd. “Die kwam niet, waardoor alles is geëscaleerd. Ik moest veel vrij nemen, maar dat gaat niet met een restaurant. Hij kon niet meer naar school, en daarom heb ik mijn restaurant sinds de zomer te koop gezet.” Sjalot is inmiddels verkocht en Sibrecht heeft haar laatste week erop zitten. “Het was een heftige beslissing, maar ik heb er nu vrede mee. Het is niet zo dat ik voor altijd stop met het hebben van een restaurant. Maar mijn zoon moet eerst wat groter zijn.”
Dat haar zoon alle aandacht en zorg nodig heeft momenteel betekent echter niet dat Sibrecht stopt met werken. “Ik ben bezig met een aantal dingen, maar daar kan ik nog niet veel over zeggen. Ik ga iets doen wat niet minder van mijn aandacht en passie vraagt, maar wat me wel minder uren kost. Ik werkte zestig plus uren in de week in het restaurant. Dit was te veel.”
Ze gaat een nieuwe toekomst tegemoet, iets wat ook spannend voelt. “Dit hoofdstuk sluit en ik ga op een andere manier weer verder, met veel passie en plezier. Ik blijf koken en ontwikkelen, dat kan ik wel verklappen over mijn nieuwe baan.”
Geen privé leven meer
Ze pakt de dingen graag ambitieus aan, net als vroeger met dansen. Dit deed ze op professioneel niveau. “Ik was en ben altijd bezig met hoe ver ik kan gaan. Waar ligt mijn lat? Het restaurant is wel ten koste van mijn privé leven gegaan. Ik had op een gegeven moment geen privé leven meer. Tot een paar maanden terug maakte ik alles zelf, mijn bonbons, het brood. Ik begon om negen uur in de ochtend en werkte tot laat in de avond. Dat is nu wel anders. Ik heb inmiddels weer meer tijd voor zowel mijn partner als mijn zoon. Het gaat een stuk beter met hem en hij krijgt inmiddels de hulp die hij nodig heeft. Ook ben ik minder gaan werken. De laatste maanden ben ik van acht gangen naar een vier gangen menu gegaan.”
Wat heeft ze geleerd van het afgelopen jaar? “ Dat ik mezelf op nummer één mag zetten. Dat doe ik al iets meer. Ik lak mijn nagels in de weekend en ga regelmatig lekker in bad, dat vind ik heel fijn. Ik pak wat vaker een boek, gewoon omdat ik het leuk vind om te lezen. Daarnaast ga ik regelmatig uit eten met mijn partner en ik heb weer wat meer tijd voor vrienden. Ik kan mezelf enorm verliezen in mijn werk, ik ben een workaholic. Ik ben al zeven jaar niet met vakantie geweest, heb continu gegeven en niet of nauwelijks ontvangen. Dat moet wel in evenwicht zijn, geven en nemen. Dat heb ik wel geleerd.”