Ze noemde zichzelf allesbehalve een feminist en had nooit gedacht dat ze iets met het onderwerp menstruatie zou doen. “Het is niet iets waar ik ooit over heb nagedacht.” Onlangs is Yara Dixon (23) uitgeroepen tot de eerste Geneeskundestudent van het jaar voor haar inzet om het taboe op hevig menstrueel bloedverlies te doorbreken.
Yara was klaar met haar bachelor en moest een half jaar onderzoek doen om vervolgens stage te lopen als onderdeel van haar studie geneeskunde. “Ik wilde eigenlijk meteen stage gaan lopen, want onderzoek doen is niets voor mij. Ik houd van mensen, wil graag in contact met ze zijn en wil ze helpen. Ik had geen zin om achter een computer te zitten om onderzoek te doen.” Door corona liep het leven net even anders, waardoor ze toch besloot om eerst onderzoek te gaan doen.
Spreekuur in het Erasmus MC
Een kinderarts-hematoloog die ze al kende, kwam met het idee om onderzoek te doen naar hevig menstrueel bloedverlies onder jonge vrouwen. “Ik dacht meteen: dat is niets voor mij. Ik wil kinderarts worden, en dit zijn geen kinderen meer. Het leek me eerlijk gezegd ook niet een interessant onderzoek, vooral veel data en dossiers lezen, dat vind ik saai.” Sinds 2018 is er een spreekuur in het Erasmus MC voor jonge vrouwen tot 25 jaar die last hebben van hevig bloedverlies.” Ik moest het spreekuur evalueren en onder andere nagaan wat de achterliggende oorzaken zijn en wat de beste behandeling is. Het enige echt leuke aan het onderzoek was dat ik twee keer per maand bij het spreekuur aanwezig mocht zijn.”
Ondanks haar bedenkingen besloot Yara een jaar geleden er toch voor te gaan en in dat jaar is er veel veranderd; niet alleen voor haar, maar ook voor jonge vrouwen. Rond de honderd jonge vrouwen komen al twee jaar bij het spreekuur en Yara verdiepte zich in hun dossiers. Maar het was een internationaal congres dat ze online mocht bijwonen dat voor haar alles veranderde. “Toen pas realiseerde ik me hoe groot dit probleem is. Ik dacht eerst: hevig, nou, hoe hevig kan dat bloedverlies dan zijn? Stellen die vrouwen zich niet aan?” Ze hoorde schokkende verhalen van jonge vrouwen die drie weken lang bloeden en dat er landen zijn waar de enige therapie het verwijderen van de baarmoeder is. “In sommige landen willen artsen geen anticonceptie voorschrijven, terwijl dit wel vaak de aangewezen therapie is.”
Bewustwording hevig menstrueel bloedverlies
Ze werd zich ook bewust van menstruatie armoede. “Gelukkig speelt dat niet in Nederland, dacht ik. Maar het speelt hier ook! Het congres was voor mij echt het moment dat ik dacht: ik moet hier iets aan doen.” Yara is zich na het afronden van het onderzoek gaan focussen op het creëren van bewustwording over hevig menstrueel bloedverlies (veel vrouwen weten niet wat hevig is), wat eraan te doen en op menstruatie armoede.” De prijs die ze heeft gekregen is met name voor haar initiatief van de symptomenchecker, een infographic waardoor vrouwen op een toegankelijke manier kunnen zien of ze inderdaad last hebben van hevig menstrueel bloedverlies. “Er staan zes symptomen op en als je er eentje kan aankruisen, zou je eigenlijk een bezoek moeten brengen aan de huisarts, mits je natuurlijk last hebt van je menstruatie. Hij is vertaald naar het Engels, Arabisch en Turks.” Een ander initiatief is een inzamelingsactie voor menstruatie armoede, waardoor er nu een kastje op de geneeskunde faculteit in Rotterdam hangt met gratis menstruatieproducten. Yara vult dit elke twee weken bij. “Ik wil iets blijvends doen. Ik ging ervan uit dat het onder studenten niet leeft, maar na twee weken was het kastje leeg.”
Waarom sta je in de ochtend op?
“Wat mij het meeste passie en voldoening geeft, is een verschil kunnen maken en mensen helpen. En vervolgens een soort van effect te zien. Na het lanceren van de symptomenchecker kreeg ik reacties van vrouwen dat ze hier al jaren mee worstelen. Ik sta op omdat ik een verschil wil maken en iets wil doen waar mensen echt iets aan hebben. Ik ben geen ochtendmens, in de avond ben ik veel actiever. Ik denk dus wel als ik opsta: daar gaan we weer. Maar voor de reacties die ik krijg, doe ik het.”
Wat houd je momenteel bezig?
“Ik loop nu coschappen, chirurgie stage. In april was ik klaar met mijn onderzoek en ik ben momenteel te vinden in het ziekenhuis in Goes. Dat houdt me bezig. Ik begin om half acht en ik ben rond zes uur klaar, vijf dagen in de week. Het is echt wel een commitment, de hele dag werken. Ik probeer zoveel mogelijk op te steken en wil veel leren. Als ik thuiskom, moet ik me voorbereiden op de volgende dag.”
Hoe zorg jij goed voor jezelf?
“Dat is een mooie vraag”. Korte stilte. “Mijn ouders en beste vrienden zeggen regelmatig dat ik niet goed voor mezelf zorg. Ik vind dat lastig.” Wat vind je lastig? “Ik kan echt heel ver gaan in mijn passie en dat gaat dan soms ten koste van mezelf. Vorige week na het winnen van de prijs had ik meerdere interviews en een fotoshoot, terwijl ik ook fulltime stage loop. Alles liep door elkaar. Mijn beste vriend zei dat ik mijn rust moest pakken. Waarom moet alles nu, vroeg hij mij. Soms luister ik wel, want gisteren ben ik vroeg gaan slapen.” Wat is vroeg voor jou? “Ik lag om acht uur al in bed. Als de emmer overloopt, dan weet ik: nu moet ik even rust pakken. Zo’n moment had ik gisteren.”
Wat deed je als kind graag?
“Veel buiten spelen en rekenen, ik was een rekengenie. Ik vond school leuk en ik was er goed in, dat gaf me een boost. Naar school gaan en daarna buiten spelen was voor mij een ideale dag.”
Wat doe je elke ochtend als vast ritueel?
“Het nieuws checken.”
Wat waardeer je aan jezelf?
“Mijn doorzettingsvermogen en mijn passie om mensen te helpen. En dat ik daar niets voor terug wil.”
Je mag een mentor uitkiezen. Wie zou dat zijn en waarom?
“Dat is altijd mijn vader geweest. Ik waardeer veel aan hem, hij is mijn voorbeeld. Hij is ook arts en ik heb altijd tegen hem opgekeken. Zo’n goed mens, zo wil ik worden. Inmiddels heb ik veel trekjes van mijn vader, dus ik ben aardig op weg. Ik ging vroeger als kind met hem mee naar het ziekenhuis en dan zag ik hoe hij communiceerde met patiënten. Je merkt dat hij ze echt wil helpen en naar ze luistert.”
Wat kook je het liefste?
“Schoenen”. Niet kopen, maar koken. “Ah, ik kan niet koken, dat heeft niet mijn interesse.” Hoe doe je dat ’s avonds dan? “Ik woon nog thuis, mijn moeder kookt als de beste. Ze geeft me nu in verband met mijn stage elke dag wat eten mee. Koken leer ik later nog wel.”
Stel, vanavond is je laatste avondmaal. Wat zou je willen eten, met wie en wat zou je tegen alle aanwezigen willen zeggen?
“Dan wil ik het eten van mijn moeder, maar ik houd ook heel erg van frituur. En ik ben fan van Real Madrid, ik zou wel met het hele elftal willen eten. Mij kennende ga ik dan vertellen over menstruatie. De meeste van deze mannen zijn getrouwd en hebben kinderen, dus waarom niet? Ik heb het er vaak over, ze moeten het daar maar mee doen.”
Is er nog iets wat je wil zeggen?
“Ik wil benadrukken dat menstruatie nog steeds een groot taboe is en dat dit de kwaliteit van leven van veel vrouwen benadeelt. Het is belangrijk dat we dit taboe beëindigen en meer bewustwording creëren.”