In de spotlight: arts in opleiding tot uroloog Tahnee de Vringer van Dokters op hakken

Toen Tahnee de Vringer zelf als arts in opleiding tot uroloog aan het werk ging, wilde ze meer inzicht krijgen in hoe ambitieuze vrouwelijke artsen in hogere functies dat toch allemaal voor elkaar krijgen. Hoe geven ze hun carrière vorm en combineren ze dit vervolgens met hun privéleven en hoe zorgen ze voor die broodnodige ontspanning? Vorig jaar is ze de website Dokters op hakken gestart en interviewt ze regelmatig inspirerende vrouwelijke artsen. “Het is heel fijn om vrouwelijke rolmodellen te hebben die net een stapje verder zijn.”

Ze heeft ooit twee weken rechten gestudeerd, om erachter te komen dat het toch geneeskunde moest zijn. Hiervoor moest Tahnee wel eerst nog een natuurkunde en scheikunde papiertje halen. “Ik werd meteen ingeloot en tijdens mijn coschappen vond ik chirurgie heel interessant. Maar uiteindelijk heb ik voor urologie gekozen, omdat dit een redelijk afgebakend gebied is met een grote diversiteit aan klachten. De patiëntenpopulatie is divers en ook het praktische aspect van het vak spreekt mij aan. Alles wat met de urinewegen te maken heeft, daar krijg ik mee te maken. Hier vallen ook kinderen onder, bijvoorbeeld als er sprake is van niet ingedaalde teelballen. Ik ben 3,5 jaar geleden afgestudeerd en ben nu sinds anderhalf jaar in opleiding tot uroloog in Rotterdam.”

In de oorsprong is het beroep arts een mannen vak, zegt Tahnee. “Maar er heeft een enorme shift plaatsgevonden. Zeventig procent van de geneeskunde studenten is tegenwoordig vrouw. Er zijn veel meer vrouwen die dokter worden, dus je zou je kunnen afvragen: waarom een website die vrouwelijke artsen belicht? Hoewel er steeds meer vrouwelijke artsen komen, worden de senioriteitsposities vaak nog door mannen bekleed. Er zijn weliswaar wel vrouwen die ook deze hoge functies bekleden, maar daar hebben we toch minder zicht op. Misschien omdat vrouwen toch wat meer bescheiden zijn. Ik wil ze met mijn platform in de spotlight zetten, zodat deze vrouwen meer gezien worden en wij jonge artsen een inkijkje krijgen in hoe ze hun leven indelen.”

Het idee zat al langer in haar hoofd, maar vorig jaar september was het tijd om werkelijk de stap te zetten. “Ik heb tien vrouwen via LinkedIn benaderd voor een interview en van alle tien kreeg ik meteen een enthousiaste reactie. Ik interview gemiddeld twee vrouwen per maand, die allemaal iets bijzonders naast hun artsenfunctie doen. Nu krijg ik tips via de vrouwen die ik interview of via de website en vindt er een kruisbestuiving plaats. In juli is er een Dokters op Hakken barbecue voor alle vrouwen die ik geïnterviewd heb, daar kijk ik erg naar uit.”

Tahnee is niet de enige jonge vrouwelijke arts in opleiding die het interessant vindt om te lezen over deze dokters en hoe ze hun werk en privé combineren, of ze een nanny hebben, hoe hun leven naast hun werk eruit ziet, wat je nog meer kunt doen aan bestuursfuncties naast je ziekenhuiswerk, of ze een burn-out hebben gehad, hoe ze met stress en fouten maken omgaan en hoe ze ontspannen blijven. “Mijn laatste interview was met een gynaecoloog. Zij vertelde hoe belangrijk het is om een fijne thuisbasis te hebben als je een high intensity job hebt. Als je niet lekker in je vel zit, kan je je werk minder goed doen. Voor ons artsen is het dus heel belangrijk om te horen hoe zij al die ballen in de lucht houden om zo optimaal te kunnen presteren.”

Dat het werk als arts intens kan zijn, daar weet Tahnee alles van. “Ik zit nu bij chirurgie voor mijn opleiding en kan best hectisch zijn. Je hebt met veel acute momenten te maken en je draait ook nachtdiensten. Als er dan een patiënt plots heel ziek wordt en je staat daar alleen om 03:00 ’s nachts, stroomt de adrenaline door mijn lijf. Straks als uroloog moet ik ook opereren, maar zullen de diensten naar verwachting wat rustiger zijn."

Wat zou ze zelf nog willen? “Binnen de geneeskunde zou ik misschien nog wel de organisatorische kant op willen of seksuoloog worden naast mijn vak straks als uroloog. Ik vind seksualiteit een interessant gesprek, omdat het zo intiem is. Hoe begeleid je zo’n gesprek op een goede manier? Dat lijkt me wel een uitdaging.”