Het jaar 2020 is aangebroken, we hebben de feestdagen achter ons gelaten, en ook de drukte, de hectiek en de gezelligheid. Nederland is weer aan het werk en zo nuchter als dat wij zijn, betekent dit: laten we maar weer lekker normaal met zijn allen doen en de routine van werk, gezin en privé leven weer oppakken. Maar ook ieder jaar weer alle goede voornemens.
Gezonder leven, meer sporten, minder roken, meer sparen. Noem maar op, we zijn er maar druk mee, want wellicht heb je teruggekeken en denk je: nee, het afgelopen jaar was niet best. Máár dit jaar, dit jaar wordt écht anders.
Pak je bak popcorn erbij want een half uur op sociale media scrollen en je ziet alle goede voornemens voorbijkomen. Iedereen wil een betere versie van zichzelf worden. Nu wil ik niet heel vervelend doen, maar begin februari kunnen we de balans opmaken. Tja, de meeste mensen houden zich niet aan hun voornemens. De een haakt af, de ander heeft geen discipline, het leven komt weer in volle routinematigheid op ons af.
Slechte voornemens
Ineens bedacht ik me: kunnen er ook slechte voornemens zijn? Zou dan de slagingskans van het voornemen wel toenemen? Ik ben bijvoorbeeld gek op friet (soort van guilty pleasure) van mij. Mijn slechte voornemen zou dan zijn om minimaal twee keer per week een zak friet te nuttigen. Geloof me, hier zou ik me makkelijk aan kunnen houden. Kortom, slechte voornemens zijn makkelijker vol te houden. Waarschijnlijk heeft het te maken met de moeite de je ervoor moet doen. Geen moeite en het gaat vanzelf. Maar ik weet niet of mijn lichaam zo blij zal zijn als ik na een half jaar de balans ga opmaken van die tweewekelijks friet inname.
Met term de ‘voornemen’ heb ik moeite. Voor mij zegt dit: ‘ik ga het proberen, maar ik weet niet of het gaat lukken hoor’. Het is een soort van ingecalculeerde zelfbescherming, omdat je dan altijd kan zeggen: maar ik heb het echt wel geprobeerd hoor. Ik ben een heel pragmatisch en analytisch persoon, voor mij werken alleen harde deadlines, plannen en doelen. Willen mensen hun ‘goede voornemens’ volhouden, dan zullen ze ook daadwerkelijk met een actieplan moeten komen. Anders blijft het alleen ‘wishfull thinking’. Daarmee schiet je helemaal niks op en kan je net zo makkelijk aan de slag met een ‘slecht voornemen’ als dat lukt om wel te realiseren.
Helder van geest op de zondagochtend
Tijdens mijn wekelijkse hot yoga bezoek vraagt de docente Esther: wil iemand nog iets delen? Mijn gedachtes gaan alle kanten op. Eigenlijk wil ik vragen hoe het komt er dat er nog steeds mensen naar de voedselbank moeten. Maar direct bedenk ik me dat de volledige groep van 25 vrouwen, inclusief Esther, waarschijnlijk zal denken dat ik niet helemaal helder van geest ben op deze zondagochtend. Wijselijk houd ik mijn mond. Tijdens de zonnegroet komen er meer rustgevende gedachtes in mij naar boven. Ik kijk om me heen en zie 25 vrouwen hard werken om de zonnegroet in perfecte uitvoering te doen. Op de achtergrond hoor ik Esther zeggen: “Mooi dames”, en ze corrigeert her en der wat ruggen in positie.
En toen dacht ik: het gaat niet om die voornemens of doelen, maar het gaat om met elkaar in beweging te blijven. Elke dag een beetje beter te worden en elkaar te helpen waar nodig. De supporter te zijn langs de zijlijn en dat duwtje in de rug waar je wellicht niet op zit te wachten, maar die wel heel welkom is.
Laten we dus stoppen met al die voornemens en laten we starten met elkaar helpen om dromen en wensen te realiseren. Ik denk dat we op deze manier meer met elkaar kunnen realiseren. Wat ik zelf dit jaar wil realiseren? Ik ben er nog niet over uit. Wellicht toch elke week friet eten, die marathon lopen of de Kilimanjaro beklimmen. Wie zal het zeggen? Geen idee, maar ik probeer elke dag in ‘beweging’ te blijven en te werken aan het grotere plaatje. En dat is uiteindelijk een gezond en blij leven vol met liefde en fijne dingen.