Ieder klassiek sprookje eindigt op deze wijze. De prins valt als een blok voor een simpele vrouw uit een boerendorp, die onderdrukt wordt door haar gemene familie. Wat hebben we als jonge meisjes toch weggedroomd bij deze prins en gedacht ‘als ik later groot ben dan komt deze prins mij ook redden’. Want dat is in ‘the end’ waar het om gaat. Vrouwen willen, denk ik, gered worden door een man. Niet alle vrouwen, er zitten ook een paar rebelse types bij. Maar over het algemeen is er sprake van het redderssyndroom.
Oh en wat genieten mannen én vrouwen daar stiekem toch van. Er is sprake van wederzijdse afhankelijkheid en inmiddels weten we dat afhankelijkheid in geen enkele relatie een goed uitgangspunt is. Ik als rebelse vrouw heb altijd die onafhankelijkheid opgezocht. En inmiddels met mijn 36 jaar en wat relaties verder weet ik dat mannen niet op zoek zijn naar een schaduw, maar naar een volwaardig individu wat naast ze staat en niet achter, onder of wat dan ook. Zelf ben ik altijd op zoek geweest naar iemand die me aanvulde en vooral het beste uit me wilde halen. Als je samen kan groeien en ontwikkelen, groeit de liefde ook vanzelf mee.
Intenties van mannen
Relaties in alle vormen tussen mensen vind ik reuze interessant en ik bestudeer dan ook graag bepaald gedrag bij mensen. Hierdoor heb ik vrij snel door wat vooral intenties bij mannen zijn. Heren, sorry, maar jullie zijn vaak open boeken die heel makkelijk te lezen zijn.Mijn dating avonturen zijn al enige tijd geleden geëindigd. Ik heb inmiddels al enkele jaren een vaste partner en vanaf de zijlijn mag ik alle avonturen volgen van single vrienden en vriendinnen. Neemt niet weg dat ik regelmatig onder de noemer ‘zakelijke’ afspraken wordt gevraagd om te lunchen of te dineren.
Het komt dan wel eens voor dat mijn tafelgenoot tussen neus en lippen door een compliment geeft en dan afwachtend kijkt wat mijn reactie is. Ik heb een hele bruisende enthousiaste persoonlijkheid, dus dat wordt wel eens verward met flirten. Ik kan je zeggen dat dit al voor hilarische momenten heeft gezorgd. Vooral die ongemakkelijkheid bij de ander als je aangeeft dat je geen interesse hebt en niet beschikbaar bent. Sommige mannen vinden dat misschien nog wel interessanter, want dan komt dat jacht instinct van hen naar boven. Let de volgende keer maar goed op.
Zullen we een sprong maken naar de 21e eeuw? Daten in deze tijd is ingewikkeld en vermoeiend. We swipen wat af, van links naar rechts, van boven naar beneden. Mensen, waar is de romantiek gebleven? Elkaar leren kennen, de spanning van de eerste momenten in elkaars aanwezigheid zijn, beetje onwennig en aftastend. Als ik weer zou moeten daten, dan zou ik vooral daar naar op zoek zijn, die onwennigheid en kleine vlinders in je buik. Nee, geen geswipe voor mij, daar ben ik denk ik iets te romantisch voor als persoon.
Raken we niet overprikkeld van deze ‘vleesmarkt’?
De digitalisering heeft haar ruimte ingenomen in het liefdesspel. Van elkaar via een app op straat tegenkomen tot allerlei datingsites die zowel voor de single personen zijn als voor de mensen in een relatie. Het duizelt me, raken we niet ontzettend overprikkeld van letterlijk deze ‘vleesmarkt’?
Romantiek nu: via Facebook Messenger een bericht krijgen dat grammaticaal niet klopt met de tekst: “Je schrijft mooie teksten, mag ik op je klaarkomen”. Say what?! Las ik het nou echt goed? Laten we vooropstellen, in het liefdesspel zal dit op een gegeven moment ter sprake komen. Prima. Maar om dit nou als pick up line te gebruiken is wel erg kort door de bocht. Want ik vraag me serieus af: wat als je de seks weghaalt in sommige relaties? Is er dan nog een sterke, gemeenschappelijke band die overblijft?
Ik kan me voorstellen dat mannen en vrouwen tegenwoordig letterlijk verdwaald zijn als het gaat om daten en relaties. Om het maar niet te hebben over jongeren. De snelheid van hoe deze wereld zich ontwikkeld heeft, heeft ook zijn weerslag op hoe wij mensen met elkaar omgaan en communiceren. Het is mijns inziens niet altijd een verbetering van de intermenselijke contacten. Het ‘sociale’ karakter van social media is voor veel mensen letterlijk een gevangenis geworden. Van achter een scherm met elkaar communiceren met smileys, afkortingen en computertaal.
Vlinders in je buik
Ga nu op een willekeurige vrijdagavond naar een restaurant en daar zitten verschillende koppels stilzwijgend naar hun schermen te staren en foto’s van alle gerechten te uploaden om aan de achterban te laten zien: oh, wat hebben we het toch gezellig, hè mensen? Maar waar blijft de interpretatie van de non-verbale communicatie? Iemands oogsopslag bekijken of net dat schattige kuiltje als iemand lacht stiekem bewonderen. Dat is toch uiteindelijk het allerleukste als het gaat om daten en elkaar leren kennen. Die vlinders in je buik van de gedachte dat je die ander weer gaat zien en elkaar stukje bij beetje beter leert kennen.
Mijn wens is dat we iets vaker die telefoon wegleggen en de hand van onze partner vastpakken. Of in een bar op iemand afstappen en wellicht een blauwtje lopen, maar misschien ook iemand ontmoeten die je wereld op zijn kop zet. Zoek de connectie weer op, ga in gesprek, bewonder, verbaas en heb vooral plezier. Het hoeft allemaal niet ingewikkeld te zijn, maar het begint wel met die ene zin: Hoi! Ik ben ….