Nederlanders om in de gaten te houden: medeoprichter Salaristijger Sophie van Gool (28)

Ze dacht dat mannen en vrouwen gelijk waren in Nederland, maar toen Sophie van Gool op de Zuidas ging werken, zag ze dat dit niet zo was. In het bedrijf waar ze werkte zaten 25 mensen aan de top, waarvan één vrouw. Dit klopt niet volgens Sophie, en daarom is ze samen met Erwin Hieltjes Salaristijger gestart. Ze bieden onder andere praktische tips en coaching aan voornamelijk vrouwen, waardoor ze beter kunnen onderhandelen tijdens een salarisgesprek. Daarnaast geven ze inzicht in hoeveel werknemers moeten en kunnen verdienen.

Ze vond alles heel traditioneel, toen ze startte op de Zuidas. Administratieve functies worden voornamelijk door vrouwen gedaan en functies met macht door mannen. “Dat klopt niet met het beeld dat ik had en het idee dat ik kon doorgroeien binnen een bedrijf. Maak ik überhaupt wel een kans als het nog maar zo weinig vrouwen is gelukt? Toen heb ik besloten om me daar fulltime op te richten en heb ik Moonshot opgericht, een advies-, training- en onderzoeksbureau. Dat bedrijf heb ik nog steeds. We doen onderzoek naar de gender gap en diversiteit en maken dit meetbaar binnen bedrijven. Veel bedrijven zeggen dat ze hier veel aan doen, maar als je het gaat meten, dan is dat niet zo.”

Ze had het met haar compagnon Erwin al vaker over onderhandelen en ze hielp hier en daar al mensen in haar omgeving. “Ik gaf tips aan vriendinnen over onderhandelen. Toen dacht ik: hier zit een business in. De loonkloof is een gecompliceerd probleem. Het ligt niet alleen aan onderhandelen, maar veel mensen doen dit meestal niet en als ze het al doen, niet altijd succesvol. Dit draagt wel bij aan die kloof. Ik zie onderhandelen als een spel. Ik probeer het gewoon. Je hebt niets te verliezen. Ik zeg ook altijd: wees niet bang om stiltes te laten vallen tijdens zo’n gesprek. We zijn geneigd om die op te vullen, maar je moet gewoon even wachten. Kijk waar de werkgever mee komt. Het kan je veel opleveren, soms tonnen als je dertig of veertig jaar werkt in je leven. Ook al is het maar vijf procent, je hebt er recht op.”

“Ik wil het probleem rondom de loonkloof oplossen. Ik vind het bizar dat anno 2020 vrouwen 14 procent (19 procent in het bedrijfsleven en 8 procent bij de overheid) minder geld per uur verdienen dan mannen en dat de helft van de vrouwen niet economisch zelfstandig is. Dat wil ik veranderen. Wat ik nu doe, is een relatief makkelijke manier om mensen te helpen. Als ik dan een mailtje krijg met ‘het is gelukt, ik krijg elke maand meer geld’, dan geeft me dat energie en voldoening.”

“Die heb ik eigenlijk niet. Elke dag is anders. Soms krijg ik nieuwe aanvragen binnen voor Salaristijger, zoals vandaag, twee nieuwe klanten. Daar ben ik dan druk mee. Ik drink altijd koffie en ga vervolgens aan de slag. Ik ontbijt dan later. Ik sta niet heel vroeg op en doe verder geen yoga of meditatie ofzo. Dat vind ik fijn aan ondernemen: dat ik veel thuis kan werken. Ik heb in de ochtend zin om te starten. Ik denk dan: yes, ik ga beginnen.”

“Focus vinden. Ik run twee bedrijven en heb daarnaast nog best veel ideeën. Je kan maar zoveel doen op een dag. Hoe kan ik prioriteiten stellen, dat houdt me bezig. Wat heeft het meeste aandacht nodig en wat is de beste manier om een bepaald probleem aan te pakken. Het is goed dat we nu individueel mensen aan het helpen zijn, maar aan de andere kant denk ik ook: zou ik niet meer via de politiek of overheid moeten doen? We hebben te maken met een maatschappelijk probleem als we de loonkloof willen dichten. Dat houdt me ook wel bezig.”

“Genoeg slapen, dat is belangrijk. Als ondernemer ligt het op de loer dat je altijd maar door werkt, zeker als je thuis werkt. Ik heb geen collega die zegt: ga naar huis. Dus de scheiding werk en privé vervaagd. Maar het zorgt ook voor meer flexibiliteit. Ik kan als ik wil een middag vrij nemen of op Texel werken.”

“Ik denk eentje die ik al heel lang koester: gewoon beginnen. Toen ik mijn eerste bedrijf begon, werkte ik nog voor een werkgever. Toen mocht ik een jaar naar Barcelona voor een studie. Dit werd uiteindelijk anderhalf jaar. Toen merkte ik: ik wil ondernemen. Ik had daar een docent die zei: je hebt geen business plan nodig, begin gewoon. Ga testen of er een vraag is en probeer maar iets te verkopen, ook al is het nog niet af. Ik gebruik deze les nog steeds. We hebben nu al onze nieuwste online cursus verkocht, terwijl die nog niet af is. Zet gewoon iets in gang en weet: het hoeft niet perfect te zijn.”

“Ik hoop dat ik een bijdrage lever aan het dichten van de loonkloof en aan het creëren van gelijke kansen op de arbeidsmarkt. Verder breng ik optimisme en een positieve houding. En ik heb een praktische kant: gewoon doen en dan komt het wel goed.”

“Mijn optimistische houding. Ik maak me niet zo vaak zorgen over dingen, omdat ik weet dat het wel goed komt. En ik ben rustig. Ik maak me nooit druk en heb niet vaak stress. Ik ben een kalm persoon en dat krijg ik ook terug uit van mijn omgeving.”

“Dat zou Chimamanda Ngozi Adichie zijn, een Nigeriaanse schrijver en super feminist. Zij heeft een TED talk gegeven. Ze is heel krachtig, positief, grappig, intelligent en kan heel begrijpelijk uitleggen waarom feminisme belangrijk is. Ik bewonder haar heel erg. Ik zou het geweldig vinden als zij mijn mentor zou willen zijn. Ze komt heel authentiek over. Ik heb haar één keer ontmoet en ze is echt wie ze is. Ze heeft als schrijver en publicist veel invloed.”

“Ondernemen, dat heb ik pas later tijdens mijn studie, en vooral in de praktijk geleerd. Ik had ook willen leren dat ondernemen een optie is als beroep. Je kunt dit of dat studeren om een bepaald beroep te doen, maar niet hoe je een bedrijf start en wat ondernemen betekent. Hoe start je een bedrijf, zonder dat je geld hoeft te investeren? Wat kan je doen om klein te beginnen?”

“Met mijn familie en vrienden, qua eten maakt me niet zoveel uit, ik weet niet eens wat ik vanavond wil eten. Mijn vriend en mijn moeder kunnen goed koken. Zij mogen samen beslissen wat we eten. Ik zou iedereen bedanken voor alles en zeggen dat ik van ze houd. Verder zou ik over het leven willen praten.”