Als ouders van jonge kinderen en pubers hebben we het allemaal weleens meegemaakt. Je draait je om op het strand en nog geen paar seconden later ben je je dreumes kwijt. Of je puber van 13 reageert niet op je sms’jes terwijl het inmiddels donker is en toch al aardig laat wordt. Vroeger hadden kinderen niet eens een telefoon en was het als ouder sowieso zoeken naar je kind of afwachten tot je kroost weer op kwam dagen.
Andere tijden
Tijden veranderen en er zijn in deze digitale wereld meer mogelijkheden gekomen om je kind te kunnen volgen als het ‘m smeert. Er zijn telefoons, horloges met GPS, apparaatjes voor op de fiets en zelfs kleine AirTags om aan je sleutels vast te maken. Positietrackers zijn in alle vormen en maten verkrijgbaar en erg handig als je wil weten waar je kind is.
Veel kinderen van 10 jaar oud lopen tegenwoordig rond met een smartphone. Vaak zit daar ook een GPS systeem in. Natuurlijk kunnen ze er mee bellen maar veel vaker spelen ze er spelletjes op of kijken filmpjes. Er zijn echter ook trackers die werken als miniversie van de smartwatch. Een stuk goedkoper! Je kind kan er beperkt mee bellen, gebeld worden en berichtjes verzenden. Ook zit er een SOS-knop op. Als je kind op de sos knop drukt, wordt er direct gebeld naar de superuser en krijgt je als ouder een spoedmelding.
Helicopter parenting met GPS
Steeds meer ouders kopen dan ook een gps horloge kind in plaats van een smartphone om de locatie van hun kinderen in de gaten te houden. Met zo’n kinderhorloge met GPS weet je altijd waar jouw kind is en kun je je kind ook altijd bereiken.
Zeker na de verdwijning en de moord op de 9-jarige Gino uit Zuid-Limburg steeg vraag de naar dergelijke gps-trackers sterk. En het klinkt logisch. Na zoiets vreselijks voelt het ook veiliger als je weet waar je dochter of zoon uithangt. Volgens Safer Internet Centre houdt ongeveer twintig procent van de ouders via gps de kinderen in de gaten. Nog eens 25 procent overweegt op dit moment om dat te doen. Vooral bij de dochters.
Meningen verdeeld
Toch zijn de meningen er over verdeeld. Want moet je dit als ouder wel willen? Niet iedereen vindt deze vorm van helikopter-ouderschap altijd wenselijk. Veel opvoedkundig professionals vinden het gebruik van digitale middelen om de bereikbaarheid van je kind te vergemakkelijken prima, maar wel alleen als het doordacht blijft. Volgens deze groep bespreek je eerst met je kind of je een tracker moet meegeven. Maar of dat gesprek mogelijk is, is natuurlijk afhankelijk van de leeftijd en de relatie die je met je kind hebt. Vraag je af of het voor de leuk is, je controle wil hebben over je kind, of je je veilig wil voelen? Kortom: wat is de functie van de tracker? Andere deskundigen vinden het een vals gevoel van veiligheid en compleet overbodig. Goede afspraken en opvoeden richting zelfstandigheid, vertrouwen en onafhankelijkheid zijn volgens deze groep veel belangrijker.
Meer of minder bewegingsruimte door GPS?
Onderzoek door Onet2track laat zien dat het GPS horloge voornamelijk door kinderen in de leeftijd tussen 7 tot 10 jaar wordt gedragen. Maar al vanaf 5 jaar ontstaat de behoefte voor ouders om hun kind op een of andere manier via GPS te gaan volgen. Dit laatste is enigszins logisch omdat dit de leeftijd is dat kinderen vaak voor het eerst gaan buitenspelen en dus met verminderd ouderlijk toezicht op het veldje aan het voetballen zijn.
Als belangrijkste reden voor het aanschaffen van een GPS systeem noemen ouders ‘weten waar je kind uithangt.’ De tweede belangrijke reden is bereikbaarheid. En zeg nou zelf, het is ook fijn om als je bezorgd bent, je kind te kunnen lokaliseren en snel even contact kunt hebben. GPS wordt vooral ingezet door ouders tijdens het buiten spelen. In Nederland komt dat zo’n beetje op 2-3 uur per dag per kind neer. En alhoewel deskundigen vooral aangeven bang te zijn dat het kind inboet aan vrijheid en zelfstandigheden, met alle gevolgen voor het lerend en ontdekkend vermogen, geven veel ouders die de systemen gebruiken aan dat het hun kind juist meer bewegingsruimte geeft.